Asrın felaketi olarak nitelenen depremlerin ardından Türkiye’nin dört bir yanından bölgeye destek geldi. Gönüllü olarak bölgede yaraların sarılması için ise birçok vatandaş seferber oldu. Edirne’de esnaf lokantası işleten aşçı Şenay Salam, dükkanını kızlarına bırakarak Kahramanmaraş merkezli depremlerden etkilenen afetzedelere yardım etmek için Elbistan’a gitti.

ELBİSTAN’DA AFETZEDELERE ÜÇ ÖĞÜN YEMEK PİŞİRDİ

Edirne Valiliği koordinesinde yürütülen çalışmalar kapsamında Trakya Üniversitesi iş birliğiyle deprem bölgesine gönüllü olarak giden Salam, afetzedelerin beslenme ihtiyacını karşılamak için yemek yaptı. Depremin ilk gününden itibaren afetzedelerin yanında olmak istediğini ifade eden Salam, Edirne’de 10 gün boyunca yardım çalışmalarına destek verdiğini ardından gönüllü olarak deprem bölgesine gittiğini kaydetti.

“GİTTİĞİMİZDE İLK DİKKATİMİ ÇEKEN HİÇBİR CAMİDE MİNARENİN OLMAMASIYDI”

Afetzedelerin yardıma ihtiyacı olduğunu düşünerek bölgeye gittiğini vurgulayan Salam, “Trakya Üniversitesi’nin yayınladığı ilanı gördüm. Aşçı ve aşçı yardımcısı arandığını söylediler. Başvurumu yaptım. Rektörlükten arandım gelebilecek miyim diye sordular. Bende gelebileceğimi söyledim. Oradaki insanlara yardım etmek, bir nebzede olsa faydamın dokunmasını istedim. 18 saat uzun bir yolculuk yaptık. Kahramanmaraş’a yaklaştığımızda içler açısı bir durumla karşılaştık. İlk gittiğimizde ilk dikkatimi çeken hiçbir camide minarenin olmamasıydı. Çok üzüldüm. Sabah 8’de görev yerimize gittik. Kollarımızı sıvadık başladık. Mutfakta 10 kişi çalışıyorduk.” dedi

.

“DÜKKANIMI KIZLARIMA BIRAKTIM”

Dükkanından elde ettiği gelir ile geçimini sağladığını dile getiren Salam, risk alarak dükkanını bıraktığını ancak kızlarının kendisine yardımcı olduğunu aktardı.Depremzedelere yardım etmenin çok değerli olduğunu belirten Salam, çalışmamalara katılmaktan dolayı çok mutlu olduğunu kaydetti.

“KEŞKE İLK GÜNDEN GİDEBİLSEYDİM”

Salam, depremzedelere yönelik yardımların devam etmesi gerektiğini ifade etti ve şunları söyledi: “Benim dükkanım 3 ay, 5 ay kapanabilir. Ben tekrardan başlarım ama oradakilerin öyle bir şansı yoktu. Çok yardıma ihtiyaçları vardı. Bir an için empati kurdum. Bende deprem bölgesinde olabilirdim. Benim çocuklarım veya eşimde orada olabilirdi. Dedim ki ben burada iyiyim, çocuklarımda iyi babaları başında ben gitmek istiyorum ve yardım etmek istiyorum. Para herkes için önemli belki ama benim için önce insanlık geliyor. Keşke ilk günden gidebilseydim. Orada hiç kimsem yoktu ama çok iyi dostluklarım oldu. 50 kilo pirinçten pilav yaptık. Hayatımda ilkti. Evet 10 kilo pilav yapıyordum ama 50 kilodan hiç denememiştim. Dedimki yapacağım, ben bu işi başaracağım. Herkes yardım etti bende dişimi tırnağıma kattım ve çalıştım.”